کبد چرب

کبد چرب تجمعی از تریگلیسرید ها و چربی های دیگر در سلول های کبد است. مقدار اسید چرب در کبد وابسته به توازن بین فرآیند های تحویل و برداشت است. در بعضی از بیماران، کبد چرب ممکن است با التهاب کبدی و مرگ سلول کبد همراه باشد. مکانیسم های پاتوفیزیولوژیک پتانسیل برای کبد چرب موارد زیر را شامل می شود.
•    بتااکسیداسیون ایسد چرب میتوکندریایی کاهش یافته
•    سنتز اسیدچرب درونی افزایش یافته یا تحویل افزایش یافتهی اسید چرب به کبد
•    مشارکت ناقص یا صدور تری گلیسرید ها به عنوان لیپوپروتئین با تراکم پایین لیپوپروتئین(VLDL)
تنها یک مسیر برای آن یافت شده است. هرچندکه، بعضی از مطالعات سطوح بالاتری از فعالیت مسیر های hedgehog در بیماران با بیماری کبد چرب پیشرفته را نشان می دهد. تریپدی و همکارانش گزارش کردند که در بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) ، فرآیند های نامتعادل پیش منعقد کننده از استیتوسیس (تولید چربی در کبد، در اثر مصرف الکل) تا سیرهوسیس متابولیک (ناخوشی کبد در اثر الکل) ، ممکن است در اثر افزایش فاکتور ۸ و کاهش پروتئین c به وجود می آید. محققان فکر می کردند که این عدم تعادل می تواند نقشی در ریسک برای بیماری های قلبی عروقی و فیبروز کبد داشته باشد، وضعیت هایی که معمولا با NAFLD مرتبط است.
تغییرات پاتولوژیک مشاهده شده در بیماران با بیماری کبد الکلی(ALD) می تواند به سه گروه تقسیم شود که در ادامه می آید:
•    کبد چرب الکلی
•    التهاب کبد الکلی
•    آسیب کبدی مرتبط با الکل
کبد چرب الکلی یک نتیجه ی اولیه و برگشت پذیر از مصرف زیادی الکل است.کبد چرب در هر فردی که روزانه بیش از ۶۰ گرم در روز الکل مصرف می کند تکامل می یابد. مکانیسم های زیادی از کبد چرب القا شده با اتانول پیشنهاد شده است. سطوح کبدی افزایش یافته از گلیسرول ۳-فسفات(۳_GP) بعد از هضم الکل مرتبط با افزایش در نسبت شکل کاهش یافته ی نیکوتین آمید آدنین دی نوکلئوتید(NAD+) به فرم کاهش یافته ی (NADH) در کبد است. غلظت بالاتری از ۳-GP منجر به استریتیفیه شدن افزایش یافته ی  اسیدهای چرب است.
افزایش در میزان اسید های چرب هم در پاتوژنز دخیل دانسته شده است. مقادیر زیاد الکل لیپولیز را از طریقتحریک مستقیم محور آدرنال-هیپوفیز افزایش می دهد. بعلاوه، بلعیدن مزمن اتانول اکسیداسیون اسید های چرب را در کلیه و رهایش VLDL را به خون مهار می کند. همه ی این مکانیسم ها کمک به استیتوسیس می کند. قرارگیری استیتوسیس در لوب های مرکزی نتیجه ی ذخایر انرژی کاهش یافته ی ایجاد شده به وسیله ی هیپوکسی نسبی و شیفت به متابولیسم لیپیدی است، در امتداد با یک شیفت در واکنش کاهشی به وسیله ی اکسیداسیون ترجیحی الکل در ناحیه ی مرکزیایجاد شده است.
پیشرفت ها در فهم پاتوژنز استیتوسیس الکلی دیدگاه های کاربردی را فراهم کرده است، که نقش رسپتور فعال شده ی تولید کننده ی پروکسیزوم آلفا را شامل می شود که برای تنظیم متابولیسم اسید چرب کبدی ضروری است. بلوکه شدن آن در مدل های حیوانی، در امتداد با مصرف اتانول، به تکامل کبد چرب الکلی مرتبط است. بعلاوه، القای آدیپونکتین، هورمونی که به وسیله ی سلول های چربی ترشح شده، در عمل حمایتی چربی اشباع شده در مقابل تکامل کبد چرب الکلی در موش دخالت داشته است.
نقش فاکتور نسخه برداری پاسخ-۱(RGr-1) رشد اولیه تصور می شد برای آسیب کبد چرب القا شده با اتانول در موش ضروری باشد. مرگ هپاتوسیت به وسیله ی آپوپتوز در کبد چرب الکلی رخ می دهد و در رت ها و موش ها بعد از تغذیه با الکلثابت شده است. و این ممکن است مرتبط با پروتئین های میتوکندریایی باشد که آپوپتوز و نکروز را تنظیم می کند و نشان داده شده که در مدل های کبد چرب موشی القا شده باشد.
لپتینسرم، یک هورمون پپتیدی از نوع سیتوکین اساسا به وسیله ی آدیپوسیت ها تولید شده است، ممکن است نقش مهمی را در پاتوژنز استیتوسیس بازی کند. استیتوسیس با عملکرد لپتین کاهش یافته رخ می دهد، آیا نتیجه ی نقص یا مقاومت لپتین است. در بیمار کبد الکلی، سطح لپتین سرم به نظر می رسد که به صورت مستقلی مرتبط با درجه ی استیتوسیس است.
داده ها از هر دو مطالعه ی حیوانی و کلینیکی نقش پیش التهابی سیتوکین پیش التهابی TNF-alpha را در مرحله ی اولیه ی کبد چرب به همان میزان استئاتوهپاتیت الکلی حمایت می کند.
کبد چرب