BCAAS در چه رژیمی کاربرد دارد؟

کسانی که اهل منطق باشند براحتی تشخیص می دهند که همیشه «بیشترمسای با بهتر نیست»
در رابطه با مکمل BCAA که خیلی ها‌ آن را به صورت: بی سی دبل ای تلفظ می کنند نیز ماجرای بیشتر و بهتر با هم نسبت مستقیم ندارند. مسئله مهم به دز مصرف و زمان آن مربوط است نه به مقدار زیاد.
آمینواسیدهای شاخه دار که به نام لاتین BCAAS شناخته شده اند و روی قوطی برخی مکمل ها این عبارت را بزرگ مشاده می کنید در میان ورزشکاران حرفه ای بویژه بدنسازان مصرف و جایگاه بالایی پیدا کرده است که اجازه می دهد آنها با شکم خالی و بدون احتمال عضله سوزی تمرین داشته باشند.
درست مثل پروتئین، مصرف BCAAS بیشتر هم الزامأ منجر به حصول نتایج بهتر نمی شود و به نظر می رسد که مصرف مگادز بعضی ها اقدام اشتباه به حساب می آید.
BCAASشامل ۳ آمینواسید  به نام های ۱- والین ۲- لیوسین ۳- ایزولیوسین است که نسبت لیوسین آن به ۲ آمینوی دیگر ۲ به ۱ است. در واقع مهم تعریف آمینوی لیوسین است، چرا که خودش به عنوان یک فاکتور آنابولیک شناخته می شود و سنتز پروتئین عضلات را سیگنال دهی می کند.
یک بررسی در ژورنال تغذیه و متابولیسم نشان داده که وقتی کالری یا پروتئین خیلی کم باشد این سیگنال می تواند به جلوگیری از تخریب پروتئین کمک کند، بنابراین در حالی که مسلمأ باید از مکمل BCAAS (10 گرم) بویژه در زمانی که با شکم خالی تمرین می کنید استفاده ببرید، نیازتان شکی به این دارد که در طول روز در کل چه میزان پروتئین می خورید.
آمینوهای شاخه ای لیوسین بالایی دارند اما همه منابع کامل پروتئینی نیز همین ماجرا را دارند.
چه یک شیک پروتئینی می خورید یا در حال استیک خوردن هستید، در واقع BCAAS کافی به بدن می رسانید که لیوسین هم در آن موجود است. اگر در تلاش هستید که پروتئین بخورید چون در رژیمی محدود هستید، BCAAS یکی از بهترین گزینه های مکملی است.
اما اگر در حال حاضر رژیمی پرپروتئین دارید نباید روی آن مکمل BCAAS را اضافه کنید و امیدوار باشید که از فواید آن بهره می برید. تحقیقات نشان می دهد که وقتی این مکمل در رژیمی که شامل پروتئین فراوان است جفت شود، هیچ تاثیر اضافه ای ندارد.