برنامه بدنسازی سرشانه با فلكس لوئیس و شاون رودن
حقیقت این است كه شاون رودن، و جیمز فلكس لوئیس نقاط مشترك زیادی ندارند. رودن در جامائیكا دنیا آمده و وقتی 15 ساله بود در حومه واشنگتن ساكن شد. او یك فوتبالیست مستعد و شناگری ماهر بود، و تنها با هدف قوی تر شدن در فوتبال شروع كرد با برنامه بدنسازی مخصوص و تمرین با وزنه. ولی پس از اینكه 9 عدد از تاندونهای دست راستش پاره شد، كمك هزینه تحصیلی اش را از دست داد و رویاهای ورزشی اش برای موفقیت در فوتبال از بین رفت. ولی بتدیج به عنوان یك مربی خصوصی به مسیرش در بدنسازی ادامه داد و نگاهش به رقابت های بدنسازی جلب شد، و پس از مدت كوتاهی، مقام نائب قهرمانی را در دو رقابت تیم یونیورس 2001 NPC و قهرمانی آمریكای شمالی IFBB بدست آورد. در حالیكه به نظر می رسید در مسیر دریافت كارت حرفه ای در سال 2003 است، به ناگهان زندگی او از هم پاشید. پدرش كه نقش قابل توجهی در زندگی او داشت، ناگهان بر اثر سرطان در گذشت. رودن به شدت به الكل اعتیاد پیدا كرد، و برای سالها از تمرین بدنسازی و برنامه بدنسازی مرتب دور افتاد، سپس در پی یك رقابت دوستانه دوباره به صحنه بازگشت، پاك و هوشیار، در سال 2009، و قهرمانی و مقام اوورال آمریكای شمالی را كسب كرد، همچنین كارت حرفه ایش را در سن 34 سالگی.
در مقابل، لوئیس مسیر معمول تری را به سمت تبدیل شدن به یك ستاره را طی كرده. جوانی بسیار مستعد در سوانزی – ولز - كه زمانی یك مركز صنعتی به شمار می آمد ولی در جنگ جهانی دوم هدف بمبارانهای بسیاری قرار گرفت. لوئیس اولین قهرمانی های مهم خود را در رقابت های انگلیسی كسب كرد. از جمله قهرمانی جوانان در سالهای 2003 و 2004 بریتانیا و در نهایت كسب قهرمانی اورال در رقابت قهرمانی بریتانیا در سال 2007، و دریافت كارت حرفه ای.
پس از اینكه مدتی در دوره حرفه ای فعالیت كرد تصمیم گرفت كار خود را در دسته 202 پوند كه تازه شكل گرفته بود، ادامه دهد، و در این دسته اولین قهرمانی خود را در سال 2008 در رقابت جایزه بزرگ اروپا بدست آورد و در همان سال در اولین دوره برگزاری دسته 202 پوند رقابت مسترالمپیا، به مقام سوم رسید. بالاتر از او، دو مردی ایستاند كه نبرد این سه نفر تا امروز هم ادامه دارد، دیوید هنری كه قهرمان آن رقابت شد و كوین انگلیش كه قهرمانی سه دوره دسته 202 پوند المپبا را به نام خود ثبت كرده. ولی این بدنساز خوش اخلاق و سخت كوش (بسیار سخت گوش در اجرای برنامه بدنسازی)، كه حالا 30 ساله است موفق شد بتریج علاوه بر جذب طرفدران بسیار به سوی خود، قهرمانی این دسته را كه حالا به 212 پوند ارتقاء یافته، در سالهای 2012 و 2013 بدست آورد.
به خلاصه ای از سوابق این دو بدنساز موفق اشاره كردیم برای اینكه به نقطه مشترك بین این دو برسیم. حالا رودن و لوئیس در مسیر مشابهی هستند. به این دلیل كه سال 2014 می تواند سال موفقیت یا شكست آنها باشد. البته اشتباه نكنید. موقعیت این دو در بین رقابتشان در شرایط مستحكمی است، و شاید با یك یا دو رقابت بد، تنها در موقعیتشان لرزشی ایجاد شود. ولی به هرحال در هر رقابتی كه وارد شوند رقبای سرسخت و با انگیزه ای در كمین آنها هستند.
اما در سال 2014، می توانید به خوبی مشاهده كنید كه هر دو به دنبال توسعه موفقیت هایشان خواهند بود و اینكه صفحات بیشتری را در تاریخ بدنسازی به خود اختصاص دهند. برای رودن كه در اواخر دهه سوم زندگی اش است، و لوئیس كه تازه از 30 سالگی گذشته و در تلاش است هر چه بیشتر به پتانسیل واقعی خود دست یابد، این سالی است كه می تواند اهمیت بسیار زیادی داشته باشد. اگر لوئیس بتواند سومین قهرمانی متوالی در المپیا را كسب كند، بطور رسمی بعنوان حاكم مطلق این دسته وزنی شناخته خواهد شد، و به استانداردی بدل می شود كه تمام بدنهای این رده وزنی با آن سنجیده خواهند شد.
و برای رودن هم، مسیر كاملا مشخص است: تلاش برای كسب اولین قهرمانی در آرنولد كلاسیك و سپس ورود به لاس وگاس بعنوان تهدید شماره یك برای فیل هیت. با دارا بدون بهترین پاهای رقابت، كیفیتی قابل توجه، و پتانسیل بدنی كه به خوبی با هیت قابل قیاس است، این چالشی واقعی ولی قابل پیروزی برای او خواهد بود. این جلسه تمرین مشترك چندی پیش از رقابت آرنولد كلاسیك 2014 به انجام رسیده است، و چنانچه مطلع هستید فلكس لوئیس موفق شد قهرمانی دسته 212 پوند رقابت و شاون رودن نائب قهرمانی در دسته آزاد را از آن خود كنند.(با اجرای سخت ترین برنامه بدنسازی)
و ما این دو را كنار هم آورده ایم تا در یك جلسه تمرین مشترك زیر لنز دوربینهای ما باشند و دقایقی همراهشان شویم، بخصوص كه آنها نقطه مشترك انجام می دهند، پیش از آنكه سراغ برنامه بدنسازی و وزنه های آزاد بروند.
ددلیفت با یك پا!
مارك در حالیكه وزنه های 27 كیلویی را از پایه بر می دارد و با خود به كنار تكیه گاهی می آورد، می گوید: پس از پشت پا خوابیده، عاشق اجرای حركت ددلیفت رومانیایی با یك پا هستم. و ادامه می دهد پشت پا با دستگاه، بخوبی عضلات را با خون پمپ می كند، و سپس ددلیفت كشش خوبی در آنها اعمال می كند. هر كدام، یك دمبل بر می دارند و در كنار هم می ایستند. مارك می گوید: یك روز كه در برنامه بدنسازی خودم در حال تمرین با پرس پا بودم، متوجه شدم وزنه ای كه با پای چپم می توانم جابجا كنم بطور قابل توجهی از پای راستم كمتر است. در واقع پای راستم قویتر بود، به همین دلیل از آن زمان حركات تكی را هم در برنامه ام اجرا می كنم برای اینكه هر دو پایم در تعادل كاملی با هم باشند، از جمله ددلیفت رومانیایی با یك پا.
مارك دمبل را با دست راست خود در جلوی ران پایش می گیرد، وزنش را به پای راست منتقل می كند و پنجه های چپش را از زمین بلند می كند. دست چپ خود را برای تعادل بهتر روی یك نیمكت بالا سینه قرار می دهد و به آرامی به جلو متمایل شده، قوس طبیعی را در پشت خود حفظ می كند و پای چپ را از زمین بلند كرده به عقب هدایت می كند برای اینكه تعادل بالا تنه را همزمان با پایین بردن دمبل حفظ كند. وقتی تنه او تقریبا به حالت موازی با زمین رسید، در مسیر معكوسی به بالا و حالت ایستاده برمی گردد، و در بالای دامنه كاملا عضلات سرینی را منقبض می كند. 12 تكرار برای هر پا بعنوان گرم كردن انجام می دهد؛ سپس سراغ وزنه های 32 كیلویی می رود، و یك ست گرم كردنی دیگر هم برای 12 تكرار انجام می دهد. دمبلهای 32 كیلویی را به پایه بر می گرداند، دمبلهای 37 كیلویی را برداشته و یك ست 10 تكراری با كریس اجرا می كند. پس از استراحت كوتاهی، سراغ دمبلهای 42 كیلویی می روند و در دو ست اصلی دیگر با همین وزنه برای هشت و شش تكرار انجام می دهند. حالا وقت تمركز روی چهار سر ران است.
ادامه این مقاله که در مورد برنامه بدنسازی و پرورش عضلات سرشانه می باشد در پست های بعدی تقدیم شما عزیزان خواهد شد.
شما می توانید این مقاله رو با دوستان خود به اشتراک بگذارید
برنامه بدنسازی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر